op de vlooienmarkt kocht ik lang geleden een appelschiller voor 90 cent. door aan een hendel te draaien werd de appel rond gedraaid en langs een mesje geleid, waardoor keurig het schilletje eraf ging. de kinderen vonden het prachtig, maar afgezien van het behoorlijk gevaarlijke mesje, was het ding van niet al te stevig plastic. dus na vele geschilde appeltjes, brak plotseling de hendel af. groot verdriet natuurlijk bij de kinderen. via google (appelschilmachine) vond ik een professioneel apparaat en dat werd na een aantal weken bezorgd. het was een tovermachine, want niet alleen is de schil eraf na het draaien, maar de appel is ook in spiraalvorm gesneden. het allerknapste is het, als je de schil zo voorzichtig eraf neemt, dat ie helemaal aan elkaar blijft zitten. de prijs stond in geen verhouding tot de eerste machine, maar dat mocht de pret niet drukken. achteraf was het elke cent waard, want het is veel degelijker en veiliger, dus de oudere kinderen kunnen het (bijna) helemaal zelf.
Het is lang geleden dat ik een blog heb geschreven en in de tussentijd is er veel gebeurd. Van een Montessori peuterspeelzaal zijn we overgegaan naar een Montessori dagopvanggroep en dat heeft wel de nodige voeten in de aarde gehad. Het is een wereld van verschil met als enige overeenkomst de leeftijd van de kinderen. De voorbereide omgeving, het dagritme, de tijden, alles is veranderd. In en rondom de groepsruimte moest alles aangepast worden, zoals een slaapkamer, een wasmachine en droger, een zone waar gegeten kan worden met 16 kinderen en ook de buitenruimte moest aangepast worden. Maar na jarenlang experimenteren en telkens weer aanpassen zijn we erin geslaagd om een veilige, huiselijke, toegankelijke en uitdagende plek te creëren, waar jonge kinderen en hun ouders zich thuis voelen, waar alle ruimte is om te spelen, te leren en te ontdekken, maar ook om te rusten en je terug te trekken. Terugkijkend op mijn ervaringen in de peuterspeelzaal en het lezen van mijn oude blogs, kom...
Reacties
Een reactie posten