het jonge montessori kind

de botanische puzzels zijn voor veel kinderen heel aantrekkelijk en ze vinden zelf altijd nieuwe uitdagingen. behorende bij de puzzels hebben we kaarten waarop de figuren in lijn getekend staan. ze kunnen daar de verschillende delen opleggen. dat is natuurlijk moeilijker dan in het sjabloon en het vereist dan ook fijn-motorische vaardigheid. heel precies de stukjes neerleggen zonder dat de andere stukken weer verplaatst worden is erg moeilijk voor een jong kind. noa maakte het zichzelf nog moeilijker. zij legde de delen van het paard los op de tafel en ze gaf niet op tot het perfect lag. ze straalde toen ze het voor elkaar had. dat is de grootste beloning voor een kind: het is gelukt. daar hoeft niemand "goed zo" aan toe te voegen

op een woensdagmorgen kwam de vader van madelief bij ons pasta maken met een heuse pastamachine. het was eigenlijk een drukke ochtend, met een oudergesprek en het afscheidsfeest van een 4-jarige, maar het was alsof we dit iedere dag deden, want het liep op rolletjes. eerst legde hij uit, dat pasta gemaakt wordt van meel en eieren en dat we dat samen zouden gaan maken. het meel werd afgewogen, de eieren werden geklutst door de kinderen en daarna werd er flink geroerd en gekneed. toen moest het deeg natuurlijk even rusten en dat was het moeilijkste deel, want wachten en peuters hoort nu eenmaal niet bij elkaar. eindelijk konden ze aan het werk en kreeg iedereen een stukje deeg en konden ze hun enthousiasme in het deeg kneden. het vergroten van het deeg in de pastamachine en het daarna ontstaan van de lange herkenbare slierten vonden alle kinderen fascinerend en al gauw hingen een paar stoeltjes vol met slierten en waren we de trotse bezitters van echte pasta. ik heb voor iedereen een zak