Het is lang geleden dat ik een blog heb geschreven en in de tussentijd is er veel gebeurd. Van een Montessori peuterspeelzaal zijn we overgegaan naar een Montessori dagopvanggroep en dat heeft wel de nodige voeten in de aarde gehad. Het is een wereld van verschil met als enige overeenkomst de leeftijd van de kinderen. De voorbereide omgeving, het dagritme, de tijden, alles is veranderd. In en rondom de groepsruimte moest alles aangepast worden, zoals een slaapkamer, een wasmachine en droger, een zone waar gegeten kan worden met 16 kinderen en ook de buitenruimte moest aangepast worden. Maar na jarenlang experimenteren en telkens weer aanpassen zijn we erin geslaagd om een veilige, huiselijke, toegankelijke en uitdagende plek te creëren, waar jonge kinderen en hun ouders zich thuis voelen, waar alle ruimte is om te spelen, te leren en te ontdekken, maar ook om te rusten en je terug te trekken. Terugkijkend op mijn ervaringen in de peuterspeelzaal en het lezen van mijn oude blogs, kom
de maand december is ieder jaar weer een hectische tijd. de meeste kinderen beleven het sinterklaasfeest voor het eerst bewust en het moet toch allemaal heel vreemd voor ze zijn. ineens komt er op een boot een man uit spanje met pieten en een wit paard en hij brengt, als je geluk hebt, elke dag iets in je schoen. als ouders verstandig zijn, krijgen de kinderen natuurlijk niet iedere dag iets in hun schoen. en als de ouders nog verstandiger zijn, is het een kleinigheidje en worden de echte cadeautjes voor 5 december bewaard. wij zijn nederlanders en wij vieren sinterklaas, maar met al die kinderen van expats in je groep tegenwoordig, ontkom je er niet aan om ook wat over de kerstman te vertellen en dat maakt het allemaal nog ingewikkelder voor iedereen. ik vind het een leuke tijd, maar ik ben altijd weer blij als het weer voorbij is. er wordt slecht geslapen, iedereen kan wat minder hebben, kortom het is allemaal veel te spannend voor de meeste kinderen. de enig en oudste kinderen bele