tijdens het werken is er naast individuele momenten, ook een vast moment voor eten en drinken. wij serveren dan diksap of een snack in de vorm van crackers, rijstwafels of peperkoek. vaak zijn er kinderen die daar spontaan bij willen helpen. het begint natuurlijk met het tellen van het aantal kinderen. de glazen worden geteld en klaar gezet. het inschenken van de diksap in al die glazen is een heel precies werkje en vraagt opperste concentratie van het kind. de peperkoek wordt in stukken gesneden en in een mandje gelegd. vervolgens wordt alles geserveerd. drie kinderen delen uit in de kring of, als we niet in de kring gaan, brengen het naar de kinderen toe, die aan het werk zijn. iedereen vindt het leuk om met het karretje op wielen (van de vlooienmarkt) door de klas te lopen en voor de anderen te zorgen. zelfs het meest verlegen kind vindt het heerlijk en wil het best samen met een ander doen.
in de klas staat een bak met slakken. het is het goedkoopste werkje van allemaal, want de slakken en de aarde uit de tuin kosten niets. ik weet niet meer hoe het is ontstaan, maar we hebben het al jaren. meestal begint het met een of twee slakken, maar al gauw brengen de kinderen er meer mee en worden er kleine slakjes geboren. we weten niet wat ze eten, want wat we er ook aan slablaadjes, plantjes of koolbladeren in leggen, ze eten er niets van. waarschijnlijk halen ze voeding uit de aarde, dus regelmatig ga ik met een aantal kinderen de tuin in om het zand en het groen te verversen. een poos geleden vond een kind het zielig dat de slakken niets aten en ze had er kleine stukjes gekleurd papier in gelegd. "eten" voor de slakjes, zei ze. een van de pas geboren slakjes at het papiertje op en omdat zijn huisje nog helemaal doorzichtig was, zagen we het paarse papiertje in zijn buikje zitten. prachtig om te zien, maar ik heb wel uitgelegd dat slakjes niet kunnen groeien van papie
Reacties
Een reactie posten