de kinderen komen op verschillende dagdelen in de peutergroepen. sommige kinderen komen maar 1 keer per week en sommige kinderen komen bijna iedere dag.
een kind, dat maar 1 keer per week komt, moet telkens weer wennen. de peutergroep maakt niet genoeg deel uit van zijn of haar dagelijks leven en blijft daardoor niet vertrouwd genoeg om je echt thuis te voelen.
soms maak ik me daar zorgen om en zeker als het kind wat verlegen van aard is, doet me dat echt verdriet. gelukkig kunnen we vaak wel een oplossing bedenken om de dagdelen uit te breiden en komt het kind vaker.
ik zie dan vrijwel meteen verandering in het gedrag, maar het blijft altijd afwachten of een verlegen kind contact gaat zoeken met de andere kinderen.
als een kind de hele dag komt (net als op school, van 8.30 tot 14.30 uur) en bij ons luncht met de andere kinderen, die overblijven, komt dat meestal wel op een bepaald moment. de kinderen die de hele dag bij ons zijn, vormen een soort familie en ze horen echt bij elkaar. en als er dan een kind bij zit, die met alle kinderen om kan gaan, die sociaal heel sterk en zorgzaam is en die de andere kinderen echt "ziet", dan gebeurt het wonder.
pepijn zei: "ik ga met britt met het zand spelen" en samen met louis ging hij naar haar toe. "mogen we mee doen britt?", vroeg hij aan haar en britt zei "ja" en mijn hart maakte een sprong. stiekem keek ik om de hoek van de kast en zag hoe veilig en vertrouwd ze bij elkaar waren. en britt had het hoogste woord. prachtig en ik had het niet kunnen sturen, want dit komt uit de kinderen zelf.
Reacties
Een reactie posten