in de klas staat een bak met slakken. het is het goedkoopste werkje van allemaal, want de slakken en de aarde uit de tuin kosten niets.
ik weet niet meer hoe het is ontstaan, maar we hebben het al jaren.
meestal begint het met een of twee slakken, maar al gauw brengen de kinderen er meer mee en worden er kleine slakjes geboren.
we weten niet wat ze eten, want wat we er ook aan slablaadjes, plantjes of koolbladeren in leggen, ze eten er niets van. waarschijnlijk halen ze voeding uit de aarde, dus regelmatig ga ik met een aantal kinderen de tuin in om het zand en het groen te verversen.
een poos geleden vond een kind het zielig dat de slakken niets aten en ze had er kleine stukjes gekleurd papier in gelegd. "eten" voor de slakjes, zei ze.
een van de pas geboren slakjes at het papiertje op en omdat zijn huisje nog helemaal doorzichtig was, zagen we het paarse papiertje in zijn buikje zitten. prachtig om te zien, maar ik heb wel uitgelegd dat slakjes niet kunnen groeien van papier.
slakken houden van vocht, dan komen ze tevoorschijn, dus er staat een spuitflesje bij de bak, waarmee de kinderen het kunnen laten "regenen", zodat -oh wonder- de slakjes tevoorschijn komen. het is een magisch moment als het dier zijn kopje uitsteekt en de voelsprieten naar buiten komen. we worden er altijd een beetje stil van. met een vergrootglas kunnen de kinderen de slakjes heel goed bekijken en vaak koppel ik er een algemene les aan met een boek en plaatjes voor meer informatie.
het slakje over je hand laten lopen vinden sommige kinderen eng, maar de meesten vinden het heel spannend en voelen het natte slakkenspoor op hun huid.
natuurlijk horen slakken in de tuin, maar in de klas kun je de kinderen bewondering en respect bijbrengen voor de natuur.
Reacties
Een reactie posten