Doorgaan naar hoofdcontent

koekjes bakken

in de kast van de oefeningen uit het dagelijks leven staat een mandje. het bevat een weegschaal, een kinderschort, pannenlappen, een meel-zeef, een schepje en foto's van alles wat je nodig hebt om koekjes te bakken.
michika vraagt of ze ermee mag werken. ze haalt het mandje uit de kast en houdt het voor me met een vragend gebaar.
de kaartjes zijn de leidraad om alle ingredienten te verzamelen: meel, boter, suiker en een beetje melk. de boter staat altijd in de koelkast in de grote keuken, dus daarvoor moeten we naar boven. samen met nog twee andere kinderen de trap op om de boter te halen. ik zeg niets, maar laat ze zelf zoeken.
dan worden de overige ingredienten verzameld, die in de voorraadkast staan. ook dat doen ze zelf. vervolgens legt michika de kaartjes met afbeeldingen bij de onderdelen om te zien of alles compleet is. we kunnen beginnen: mouwen omhoog en schort aan.
we trekken de aandacht van een aantal andere kinderen en praten, ruiken, proeven en voelen alles. maar er worden ook herinneringen opgehaald over bakken met mama of papa en zo raakt iedereen er steeds meer bij betrokken.
als het deeg klaar is, wordt het uitgerold tot een plak en mag michika de koekjes op het bakblik scheppen. dat doet ze heel precies en ze wordt er gaandeweg steeds bedrevener in. dan gaan de koekjes in de oven en na 20 minuten gaat het heerlijk ruiken in de klas. we hebben een heuse oven (hoog op een plank weliswaar), waar de kinderen beurtelings even in willen kijken.
in de kring herhaal ik nog even met alle voorwerpen erbij, wat we hebben gedaan en dan kunnen we het resultaat proeven. iedereen vindt het heerlijk en michika neemt een koekje mee naar huis voor mama en papa.
het is jammer dat ze dit niet helemaal zelf kunnen doen, maar een groot gedeelte wel en daar moet ik bij de peuters genoegen mee nemen.



Reacties

Populaire posts van deze blog

de slakkenbak

in de klas staat een bak met slakken. het is het goedkoopste werkje van allemaal, want de slakken en de aarde uit de tuin kosten niets. ik weet niet meer hoe het is ontstaan, maar we hebben het al jaren. meestal begint het met een of twee slakken, maar al gauw brengen de kinderen er meer mee en worden er kleine slakjes geboren. we weten niet wat ze eten, want wat we er ook aan slablaadjes, plantjes of koolbladeren in leggen, ze eten er niets van. waarschijnlijk halen ze voeding uit de aarde, dus regelmatig ga ik met een aantal kinderen de tuin in om het zand en het groen te verversen. een poos geleden vond een kind het zielig dat de slakken niets aten en ze had er kleine stukjes gekleurd papier in gelegd. "eten" voor de slakjes, zei ze. een van de pas geboren slakjes at het papiertje op en omdat zijn huisje nog helemaal doorzichtig was, zagen we het paarse papiertje in zijn buikje zitten. prachtig om te zien, maar ik heb wel uitgelegd dat slakjes niet kunnen groeien van papie

mathematische geest

onze mathematische geest is al vroeg ontwikkeld. kleine kinderen ordenen, sorteren en categoriseren. op die manier scheppen ze orde in een voor hen chaotische wereld, waarin alles nieuw is. dit doen ze de hele dag in iedere situatie. aanvankelijk ordenen ze onbewust. ze verzamelen informatie en slaan die op. later gaan ze de eerder opgedane ervaringen toepassen. ze zien verbanden en relaties. in onze peutergroep vind je het montessori rekenmateriaal. zodra een kind de symbolen voor de hoeveelheden als cijfers herkent, kan het spontaan gaan oefenen. met het materiaal kan het jonge kind spelenderwijs de cijfers koppelen aan aantallen. dat kan alles zijn wat voorhanden is: pennen, boeken, noten etc. omdat het jonge kind leert door handelen en beweging, is het zinvol om dit element in te passen. Louis zoekt in de klas naar aantallen van dezelfde voorwerpen bij de cijfers uit het doosje met cijfers en fiches. Danique kijkt toe en geeft commentaar. ze loopt telkens met Louis mee terwijl hij

samen thee drinken

het theewerkje is erg populair bij alle kinderen in onze peutergroep. we hebben het, sinds het in de groep staat, echter wel wat aan moeten passen. geregeld sneuvelde het theepotje en om dan telkens opnieuw een klein formaat te vinden, was niet zo eenvoudig. uit practische overwegingen maken de kinderen daarom nu gebruik van een metalen kannetje. de kopjes hebben we vervangen door theeglazen en de kruidenthee korrels zijn nu echte theezakjes met zoethoutthee (die is van nature zoet en de meeste kinderen vinden het lekker). we hebben er zelfs een kookwekker bij staan om te zien (en te horen) hoe lang de thee moet trekken. het is een complex werkje: water halen, het volle potje naar de tafel dragen, theezakje erin, wekker opdraaien, wachten, roeren en theezakje eruit halen, voorzichtig inschenken, opdrinken en daarna alles afwassen en weer opruimen. het twee-jarige kind gebruikt dit werkje om te leren schenken. het oudere kind gebruikt het om het fenomeen van het veranderen van water in